مدح و مناجات با امام موسی کاظم علیه‌السلام
ای آفــتـاب حُـسـن به زیـبـائـیـت سـلام وی آسـمــان فـضـل به دانـائـیت سـلام در صبر شاخصی به شکـیبائیـت سلام تنها تو کـاظـمـی که به تـنهـائیت سـلام هر گه غضب به قلب رئوف تو یافت دست از آب عفــو آتش خشمت فـرو نـشست ای صرف گشته عمر گران تو در نماز دُرِّ خـداسـت اشـک روان تو در نـمـاز مطلـوب ایـزد است بـیـان تو در نمــاز واجـب بُـود درود به جـان تو در نـماز ای جـلـوه های لـطف خـدا دودمـان تـو این دوسـتـی ست دوسـتـی خـانـدان تـو تو عبد صالح و به کفت قدرت خداست هر ادعا ز قدرت و عزّت، تو را سزاست هارون چگونه صاحب این دعوی خطاست کی ابر هر کجا که بباری ز ملک ماست قدرت از آن توست که بر ابر پیل وار فرمان دهی و شیعۀ خود را کنی سوار ای نبـض روزگار بـه کفِ با کـفایـتـت شــیــرازۀ کـتــاب شـفــاعـت ولایـتــت شمس و قمر دو جلـوه ز نـور هدایـتت گر، مـی نبـود جـوشـش بـحـر عـنایـتـت تـبـلیـغ سـوء رشتـۀ احـکـام می گسست طوفـان کـفـر کـشتی اسلام می شکست بـاران ابــرِ دستِ تو پایــان پذیر نیست دریایِ قلبِ پاک تو طوفـان پذیر نیست مهر تو گوهری ست که نقصان پذیر نیست خصم تو کافری ست که ایمان پذیر نیست آنسان که نور عشق خدا در وجود توست از صبح تا به ظهر، زمان سجود توست ای کـشـتی نـجـات به دریـای حـادثـات دارند شیـعـیـان به شـما چـشـم الـتـفـات لب تـشنـه ایم تـشنۀ یک جـرعـۀ فـرات بر ما بـبـخـش از کـرم خویـشتن برات در آستــان قـدس رضـا نـور عـیـن تـو دل پـر زنـد به سوی تو و کـاظـمین تو چون قلب مُرده از دم تو جانم آرزوست چون خاک تشنه، قطرۀ بارانم آرزوست سر تا به پای دردم و درمانـم آرزوست پا تا به سر نیــازم و احسانـم آرزوست بر من ببخش آنچه کند جـودت اقـتـضـا سوگند میدهم به جگـر گوشه ات رضـا |